Carta aberta do profesor Manuel Almeida, eminente naturalista da Real Universidade do Porto, do reino da Monarquía do Norte, e publicada na Real Gazeta Invicta, o 11 de marzo de 1922.

Estimado Director da Real Gazeta Invicta, Excmo. D. Dr. Miguel Praça,

Diríxome á Súa Excelencia e a todos os lectores como unha última medida de desesperación, nun chamamento á resolución dunha situación que nos afectará a todos.  Dende que comezou a guerra entre a nosa amada Monarquía e a República da capital do sur, dediqueime á única contribución que podía ofrecer como patriota, o estudo e preservación da riqueza natural da nosa terra do Douro. Porque se non nos preparamos para a paz, nunca gañaremos a guerra, e a paz se sustenta non só polos ideais, a diplomacia e as políticas precisas, senón tamén pola riqueza da natureza e o coñecemento que aporta, algo que xa recoñeceu Alexandre Magno. enviando ao seu vello mestre, o filósofo Aristóteles, exemplos da fauna e flora dos territorios que conquistou. Por iso, con asombro, en primeiro lugar, e con horror en segundo lugar, notei que desde que comezamos a implantar a produción intensiva de viño combustible para a tecnoloxía que desenvolvemos desde o inicio da guerra, a riqueza piscícola do río Douro está sendo moi afectada. As verteduras brutais de residuos do bioetanol vitivinícola e a súa produción colorearon de vermello o noso solo, Acipenser sturio con declinación latina. A este cambio de cor seguiu a morte e a morte eliminou o ciclo reprodutivo deste peixe que animaba as augas do Douro e tan encomiado polos conquistadores romanos. En menos de tres anos, as nosas augas e as nosas mesas perderon a riqueza que aportaba este peixe, debido á contaminación. Pido que se tomen medidas para reducir os vertidos da produción de bioetanol vitivinícola aos ríos ou nos enfrontaremos á fame despois da guerra. A fame de estómago, alma e pensamento.

Saúdos,

Manuel Almeida