A Clarividente

Nunha das elegantes rúas de Invicta estaba situada a mansión onde Madame Arminda, adiviña e clarividente, vivía e atendía aos seus clientes, sempre con cita previa. Carruaxes e automóbiles pararon na súa porta e deles saíu unha señora cos seus rasgos escondidos por un veo negro, un militar de alto rango ou un burgués con sombreiro de copa, luvas e bastón. Dicíase que ata membros da familia real utilizaban os servizos de Madame Arminda, e houbo quen aseguraba ver entrar alí a membros do clero.

Pero non sempre fora así. Moitos anos antes, a súa residencia era unha cabana escura e fumegante nos arredores de Porto; Madame era coñecida como «Ti’Arminda» ou «a meiga», e prestaba pequenos servizos á veciñanza, como curar o mal de ollo ou xogar ás cartas para descubrir infidelidades matrimoniais. Debido ao recoñecemento ao seu traballo, subira, paso a paso, ao ascensor social ata onde se atopaba hoxe.

Os temas polos que era buscada agora tamén aumentaron de importancia: fraudes que a policía non puido resolver, sospeitas de adulterio, herdeiros en conflito e, naturalmente, predicións sobre o desenlace da guerra que asolaba a Monarquía e a República. A exactitude das predicións de Madame Arminda espertou o interese da Repartição. Asegurar os servizos do clarividente exclusivamente para a Causa sería de crucial importancia para o resultado da guerra. E, nunha xuntanza de altos mandos da Repartição, decidiuse secuestrar a Madame Arminda, que estaría aloxada nun lugar seguro. Desta tarefa encargouse ao inspector Florêncio Raposo, o empregado máis apreciado da Repartição.

Dous días despois, a altas horas da noite, un vehículo detívose a carón do pazo da adiviña, e o inspector Raposo baixou. Bateu cos nudillos na porta, que se abriu en silencio para deixalo entrar e logo pechou.

Pero a República tamén tiña interese en conseguir a colaboración de Madame Arminda. Ese mesmo día, un axente da Policía Preventiva, actuando clandestinamente no Porto, designado pola Repartição como «Sombra», conseguiu, coa complicidade dun dos criados, entrar no pazo e esconderse na cociña.

Por casualidade, no momento exacto en que o inspector Raposo, que acababa de chegar, dirixíase cara ás escaleiras que conducían ao piso superior, Sombra saíu do seu agocho. Os dous inimigos atopáronse cara a cara e ambos reaccionaron. O axente republicano lanzou un coitelo contra o inspector, que entrou polo lado esquerdo do peito, cortándolle a aorta: o inspector Raposo conseguiu, non obstante, disparar unha pistola cuxa bala golpeou o cranio de Sombra.

Cando chegou ao lugar a Policía Municipal, chamada por veciños alertados polo tiroteo, atopou os dous cadáveres e uns criados asustados, pero sen rastro de Madame Arminda. O feito de que non houbese indicios dunha fuga precipitada levou á conclusión de que tiña preparada a súa desaparición con antelación. Os cadáveres foron trasladados posteriormente ao Instituto Médico Xurídico, e non foi posible localizar ao clarividente na cidade do Porto.

Uns meses despois, un informante da Consellería remitiu un informe anunciando que vira na aldea de Montesinho unha muller que, aínda que malvestida, como todos os veciños, semellaba a Madame Arminda. Porén, cando pasou de novo por alí unha semana despois, xa non a viu, e cando lle preguntou aos veciños, estes deron respostas evasivas, dicindo que non coñecían á muller.

Nunca volveu ter noticias de Madame Arminda.