«Infame! Infame!»

Artigo publicado na Real Gazeta Invicta, o 2 de febreiro de 1921

«Infame! Infame!»

A moral dunha nación depende da moral de cada un dos seus súbditos, e cada un dos seus súbditos pesa a moral da nación sobre os seus ombreiros. Non escapa á memoria a ninguén que foi hoxe, hai trece fatídicos anos, cando se produciu o rexicidio sen goberno que nos arroxou ás augas revoltas que con tanta incompetencia nos obrigaron a navegar. Con que tristeza lembramos a perda do rei D. Carlos I e do príncipe herdeiro D. Luís Filipe! Con que orgullo lembramos a actuación da raíña D. Amélia que, erguendo, atacou a un dos covardes asasinos coa única arma que tiña: un ramo de flores, que ese mesmo día lle ofrecera unha inocente filla do nación. «Infame!», gritou nese momento D. Amélia. «Infame!», hai que berrar agora, ao coñecer o comercio ilegal que se estendeu pola nosa querida Monarquía.

Chámalle a atención a esta editorial, e, a través nosa, aos honrados lectores, que se repite a estafa que xa se daba arredor das reliquias dos santos – foron tantas vendas de «milagres» que había santos con trinta, corenta dedos! Agora, porén, a falsificación non é de ósos, senón de flores! Por todas as rúas proclámase a venda de pétalos, debidamente secos, que terán formado parte do prodixioso ramo empregado pola raíña D. Amélia, no que será o momento máis dramático da nosa Historia! E tantos foron anunciados e vendidos que se cre que a nosa raíña tiña polo menos unha ducia de ramos nas súas mans. Que vil é a estafa que se aproveita do patriotismo de quen engana. Cando tomarán medidas as autoridades? Cando haberá un xuízo que castigue e avise a quen cometa esta práctica lesiva? Non é un delito contra o país unha reclamación coma esta, ademais de fraude?

Estimados lectores, estean advertidos desta estafa; avisei amigos, familiares, coñecidos, coa certeza de que este equipo editorial permanecerá atento e preparado para achegar información. Que remate co que é, sen dúbida, unha infamia.