Ira das Viñas

Relato testemuñal do accidente ocorrido o 10 de agosto de 1920.

“A explosión sacudiu os muros das casas de toda a vila como un terremoto.

Pero iso foi só ao final…

Ao principio, naquela tarde de verán só destacaba a sede que se apoderaba de Nando das Dornas. Foi a calor que o fixo cambalear e tropezar sobre o empedrado. Definitivamente non foron os dous ou tres tragos que xa tomara para mollar a gorxa. De ningún xeito. Nin sequera foi iso o que lle deu a idea de entrar no  almacé de viños de guerra para probar a beber un bocado dese licor explosivo. En absoluto.

Non estaba lonxe e, despois de ser expulsado do Tasco da Ti Maria, foi o único lugar no que podía saciar a sede.

O Garda do Norte que estaba na porta podía dificultar o plan. Tiña que buscar a forma de facelo abandonar o posto. Pero iso non foi difícil. Carlitos cría en case todo, Deus bendiga o rapaz. Desde que era un neno, xogando ás trompos cos seus sete irmáns, non era o máis intelixente.

Nando das Dornas escondeuse nunha matogueira, atopou unha pedra, tirouna ao fondo do almacén e fixo que os cans gardas comezasen a ladrar.

– Quen vén alí!? – berrou Carlitos.

– Ninguén! – respondeu Nando, disimulando a voz e intentando non rir.

Carlitos, como era de esperar, saíu da porta do almacén e foi revisar os dous cans. Isto deixou o camiño aberto para que Nando entrase na reserva e degustase o doce néctar da guerra. A escuridade era agora o seu novo inimigo. Buscou os seus petos e atopou unha caixa de mistos. Acendeu un. Diante del, había metros e metros de barrís listos para ser enviados á fronte de guerra como combustible para o mechas[1]. Achegouse a unha billa, meteu a cabeza debaixo dela e abriuna.

A explosión sacudiu os muros das casas de toda a vila como un terremoto.

No lugar onde estaba o almacén, só quedaba un cráter fumegante… e da sede de Nando das Dornas, nin rastro…”

[1] Os primeiros prototipos, deseñados por Mechnikov, desfilaran o 19 de xaneiro do mesmo ano, cando se inauguraron os Reais Oficinas do Armamento.