Notas sobre a ‘Lenda # 36 do Catálogo da Exposición “Perygosas do Imperio”’

En 1921, a Real Universidade do Porto, por recomendación directa da Raíña María III, moi dedicada ás Artes e á Cultura, promoveu unha exposición de exemplares de fauna e flora de todos os territorios onde “se escoitara o son da lingua portuguesa”. En definitiva, a raíña nacida no continente americano coroara o mundo enteiro. E porque as palabras son perigosas, concluiría, serán exemplares perigosos dos que debe constar. Nesta exposición, entre os exemplos que provocaron asombro entre os visitantes e as chamadas de reparación da prensa nacional e estranxeira, un exemplo chamou especialmente a atención e aínda hoxe é obxecto de rumores. Traído do deserto de Namibe, ao sur de Angola, o exemplar de Welwitschia mirabilis, símbolo de resistencia e perseveranza para sobrevivir, é impresionante polo seu metro de altura e as súas follas xigantescas. O exemplar indicara na súa lenda que estaba seco e axeitadamente preparado para a exposición, de aí que foi con asombro que comezamos a notar que durante a noite as follas desta planta morta seguían estendéndose, dividíndose exponencialmente, ata chegar aos límites de o cristal da pantalla. Lentamente, durante as noites seguintes, comezaron a escoitarse golpes procedentes do expositor vexetal. Un dos gardas nocturnos afirmou que a planta intentaba romper o cristal para escapar, non como un vexetal senón un animal enfadado, e renunciou. O medo comezou a espallarse na cidade e co medo chegou o aumento de visitantes. O comisario da exposición optou por retirar o exemplar da exposición e anunciouse oficialmente que fora queimado nun dos fornos do taller da Universidade. Con todo, testemuñas aseguraron que nin ese día nin durante unha semana funcionaron os fornos da Universidade. Ata o final da Monarquía do Norte, despois de que a exposición fora substituída e non quedase nada dela no edificio, de cando en vez os gardas nocturnos denunciaban que oían golpes leves, coma se as follas e ramas batesen contra os cristales, pero dende dentro da sala desta exposición. Nunca se atopou unha explicación para estes sons.