Medicamentos Caseiros

Denuncia de roubo de biocombustible para usos medicinais, segundo a crenza e o coñecemento popular.

Cando José abriu a tapa do tanque, inhalou os vapores alcohólicos, e isto axudouno a deixar de tremer polo frío. Os tremores de medo continuaron. Desenredou a mangueira que enrolara arredor do baúl, introduciu un extremo no tanque e pechou a boca arredor do outro extremo. Agachado detrás dun coche na fría noite, con cada ruído que o facía sobresaltar, custáballe conseguir aire dabondo para facer funcionar o combustible.

Os ladridos dun can detrás del fíxolle inhalar profundamente, e tanto a boca como o nariz lle invadiron o viño do Porto. Abandonou a mangueira para ocuparse dos zumes gástricos que subían para facerlle compañía ao combustible, xa que tardaba en chegar ao estómago. A mangueira estaba a derramar o valioso líquido sobre o chan. Cando se decatou, aínda conseguiu metelo na botella e aforrar un litro ou dous.

Mentres camiñaba cara á casa, atopou consolo no son que o viño facía contra as paredes do recipiente.

Chlap, chlap.

Se a noite transcorría ben, o día seguinte sería o mellor dos últimos tempos.

Cando chegou a casa, colocou a pota sobre as lapas aínda ardentes da lareira. Encheuna ata a metade con viño e engadiu unha cebola cortada en cuartos.

Só entón foi ver se ela estaba ben.

Salomé estaba na cama, como se esperaba. Tosía ritmicamente. Podíase oír o gorgoteo da flema nos seus pulmóns, pero non tiña forzas para expulsala.

José volveu á cociña, onde os vapores alcohólicos xa se estendían por toda a habitación. Arrastrou o tarro ata a beira da cama de Salomé. Arrastrouna tamén a ela ao chan e pousoulle a cabeza sobre o viño de cebola, tapada pola sábana.

— Non deixes escapar nada. Farache ben.

Deixouna e foi preparar o resto. Mesturou o viño restante con auga morna e café. Mentres o facía, quedou abraiado ao escoitar que a tose se facía máis frecuente.

Encheu a xiringa e a pequena mangueira de goma.

Cando volveu á habitación, Salomé xa estaba asolagada pola risa. Ria coma unha nena, aínda coa sábana na cabeza e o viño curándoa.

José sorriu. Despois do enema, a súa irmá seguramente curaríase.